023. Ketelbinkie

Ketelbinkie   

Toen wij uit Rotterdam vertrokken,  

met de "Edam" een ouwe schuit.                                                                                 Met kakkerlakken in het midscheeps,                                                                        en ratte-nesten in 't vooruit.

Toen hadden we een kleine jongen,                                                                            als "ketelbink" bij ons aan boord.                                                                            die voor de keer naar zee ging,                                                                                 en nooit van haaien had gehoord.


Die van zijn moeder aan de kade,                                                                          wat schuchter lachend afscheid nam.                                                              omdat hij haar niet durfde zoenen,                                                                       die straatjongen uit Rotterdam.


Hij werd gescholden door de stokers,                                                               omdat ie van de eerste dag.                                                                                 Toen wij maar net de pier uit waren,                                                                       al zeeziek in het 'foc-sle' lag.                                                                                    En met jenever en citroenen,                                                                               werd hij weer op de been gebracht.                                                                    Want zieke zeelui zijn nadelig,                                                                                en brengen schade aan de vracht.


Als ie dan sjouwend met z'n ketels,                                                                      van de kombuis naar voren kwam.                                                                      Dan was het net een brokkie wanhoop,                                                                die straatjongen uit Rotterdam.


Wanneer hij 's avonds in z'n kooi lag,                                                                      en na zijn sjouwen eindelijk sliep.                                                                        Dan schold de man die wacht-te-kooi had                                                      omdat ie om zijn moeder riep.


Toen is ie op een mooie morgen,                                                                              't was in de Stille Oceaan                                                                                     Terwijl ze brulden om hun koffie,                                                                         niet van zijn kooi goed opgestaan.                                                                                                                

En toen de stuurman met kinine,  en wonderolie bij hem kwam.               Vroeg hij een voorschot op zijn gage,                                                                  voor 't ouwe mens in Rotterdam. 


In zeildoek en met rooster baren,                                                                      werd hij die dag op 't luik gezet.                                                                              De kapitein lichtte zijn petje,                                                                                   en sprak met groc-stem een gebed.                                                                       En met een-twee-drie in Godsnaam,                                                                  ging 't ketelbinkie overboord.                                                                                Die 't ouwetje niet durfde zoenen,                                                                     omdat dat niet bij zeelui hoort.


De man een extra mokkie 'schoot-an',                                                                   en 't oude mens een telegram.                                                                                Dat was het einde van een zeeman,                                                                        die straatjongen uit Rotterdam.