031. 't Hef nog nooit zo donker ewes

't Hef nog nooit zo donker ewes   

Ze zaten samen op een bankie,                                                          En waren meestal met zien twee.                                               Doar aan de haven bie de afslag,                                                       En hadden 't altied over zee.

Ut waren visserluu ut Elburg,                                                              Met Botters gingen ze de zee op.                                                        Zie visten tot de bun goed volzat,                                                       Dan gingen de zeilen weer in top.

Refrein: 

't Hef nog nooit nog nooit zo donker ewes,                                    of 't werd altied wel weer lich.                                                          't Hef nog nooit nog nooit zo donker ewes,                                   of 't werd altied wel weer lich.

Moar toen de afsluutdiek een feit was,                                  Verdween toen ook de Zuiderzee.                                                   De visserie ging noar de kloten,                                                      En alle vissers gingen mee.

De polder kwam de zee verdween,                                               Der werd gewerkt met man en macht.                                     Maar onze visserluu die zwegen,                                                   En denkt nog steeds aan windkracht acht.

Refrein:

Moar wat er vroager ooit ewes hef,                                                    Dat zal tocj nooit meer terugge komen.                                       De meeste Botters verdwenen,                                                  Doar kunt zie alleen nog moar van dromen.

Maar op een dinsdag in september,                               Tweeduzend ene was ut joar.                                                           Ze heuren stemmen ut de verte,                                                   Dat is van ut nieuwe zeemanskoor.

Refrein:

Dat koor noemt zich "Kop van 't Ende",                                          Ze zingen liedjes van de zee.                                                          De visserluu die kiekt tevree,                                                         En samen zingt ze zachtjes mee.

Refrein: